وی به خبرنگار سینماپرس گفت: در میان مجموعه‏ های داستانی که طی روزهای محرم و صفر از سیما پخش شد، مجموعه «پرده‏ نشین» به دلایلی بیشتر از بقیه مورد بحث و سخن قرار گرفت؛ تا اندازه ‏ای که تلاش بسیاری دیگر از مجموعه ‏سازان از جمله فریبرز عرب ‏نیا و مجموعه پلیسی او نیز خیلی به چشم نیامد. اما باید پرسید چه عناصری در این مجموعه دیده شده بود که این‏گونه بازتاب داشته است؟

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در ادامه افزود: در نگاهی کلی، قهرمانان اصلی این مجموعه، از میان روحانیونی انتخاب شده بودند که به علت انتخاب آگاهانه نشانه‏ های رفتاری ، پوششی و نیز منش و مرامی که برایشان طراحی و تدارک دیده شده بود، برای بینندگان مجموعه یا علاقه‏ مندان رسانه‏ ای آن، جذابیت بسیاری داشت و هرکدام از منظری به نشانه‏ یابی و جست‏وجوی مابه‏ ازای بیرونی آن پرداختند.

وی ادامه داد: معاصر بودن روایت مجموعه نیز کمک کرد تا این جستجو ها به نام‏ های آشنایی برسد تا آنجا که حتی در پرسشگری ‏های عمومی، از روحانیون فعال در حوزه‏ های اخلاقی تا روحانیون جوان و فعال و خوشفکر امروزی، برای الگوبرداری‏ های این مجموعه، پرسش شد و نام هایی مطرح گشت. بنابراین معاصر بودن و توجه به وجوهات جدیدی از سیر زندگانی روحانیت، در دنیای پرتلاطم امروزی، یکی از وجوهات قابل توجه این مجموعه بود که فارغ از پرداخت قوی یا ضعیف، دراین زمینه قابل طرح است.

این منتقد و روزنامه نگار بیان داشت: دومین نکته به پردازش نکاتی از زندگی امروزی مربوط می‏ شد که در سایه سودجویی‏ های مادی ملموس همانند تقسیم ارث یا آسیب‏ های مالی یا سوءاستفاده‏ های افرادی مربوط می‏شد که در زندگی امروزی و دست کم در سال‏های اخیر، نمونه ‏های بسیاری از آنان را در دور و بر خودمان شاهد بودیم. بنابراین انتخاب نمونه‏ هایی از این فضا و در تقابل قرار دادن آن با روحانیتی که در ذات خود، بسیار آرام و کم تنش است، داستانی بظاهر آرام اما کنجکاوانه را ایجاد کرد که افراد را برای دنبال کردن آن، همراه خود به جلو آورد.

سلطان محمدی ادامه داد: فراتر از همه اینها، قراردادن بازیگرانی در نقش‏هایی جدید بود که پیشتر برای آنان تجربه نشده بود. درست است که هومن برق‏ نورد از اجرای چنین نقشی در سالیان دور سخن گفته، اما خصوصیت حرفه‏ای او که بیننده در سال های اخیر با آن رویارو شده است، از او بازیگری کمیک معرفی کرده که رفتن در نقش یک روحانی، موضوع را حساس ‏تر هم نمود. اگر به یاد آورده شود، برای نشان ندادن نقش حضرت ابوالفضل(ع) در مجموعه مختارنامه، چنین احتمالی که ممکن است مردم منزلت نقش معنوی را با بازیگر ایفاگر آن نقش محک بزنند، مطرح شد و مانع نمایش آن صحنه‏ ها شدند. البته نقش‏های این مجموعه، قداست چهره ‏های دینی مختارنامه را نداشتند و هر مابه‏ ازایی هم که تصور می‏کنیم، باز هم آنان نیستند ولی همین هم که با کمترین بازتاب منفی نمایش داده شد، نشانه خوب دیگری از تلفیق هنر بازیگری و داستان معنوی در ایران است که می‏تواند نویدگر تداوم فعالیت در این حوزه برای افرادی شود که قصد ورود به داستانهای دینی ملموس و نه چندان قدیس‏ گونه را دارند.

وی در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: : به هر رو، این مجموعه، بار دیگر تعهد سینما و تلویزیون ایران را با نمایندگی بهروز شعیبی برای ورود طبیعی به همه وجوهات زندگی ایرانی ازجمله عناصر دینی و چهره روحانیون نشان داد که امید است با حمایت از آن، این موضوع به صورتی طبیعی تداوم یابد.